мүттәйімдік

зат. Мүттәйім болғандық, зәлімдік, сұм. Шын жадырап қуанбайтын, шын күліп жарылмайтын м ү т т ә й і м д і г і «ешкіні апа, текені жезде» деп үйренген монтанылықтан қалған (Қ.Ысқақ, Ақсу., 248).